مثل ما
که همیشه‌ی خدا
از سایه‌ی خورشید می ترسیدیم
می دانم که
خواب آدم برفی‌ها ابری‌ست!
گم شدن در باران،
گریه‌های سه‌شنبه
و این روزهای
لعنتی بهار!
من از اردیبهشت می ترسم
و ندیدنت!
صدایت
که همیشه در خاطرم مانده!
حالا هزار پرنده
از بالای سرم پریده است
اما هنوز
خیلی‌های بی حوصله نمی دانند
من برای دیدن تو
خواب‌هایم را
تعبیر نمی‌کنم.